>
Ben daha dikiş dikemezken annemin başının etini yerdim. Kalıpları kendim çıkartır, biçkiyi yapar; dikiş işini anneme bırakırdım. Bu peştemal etek de benim “öyle olsun, şöyle olsun” diyerek anneme diktirdiğim bir etekti. Tasarımı bana, dikişi anneme ait. Kalıp kullanmadık bunda, asimetrik bir şey olsun diye yola çıktık, parçaları birleştirdik. Önceki blogumda da yok bunun yazısı, ama iki sene olmuş bunun dikileli. (Belki o zamandan hatırlayanlar olur) Yünlü bir kumaş olması sebebiyle soğuk havalarda sevdiğim bir etek kendisi.
Jean yeleği de ben dikmiştim ama o kadar eski değil, geçen sene yazın yazmışım onun yazısını. İşte burada var. Bu yeleğin hakkını verdim diyebilirim, kürk yelek gibi baya giydim bunu da.
Gerisi çok mühim parçalar değil :))
Kırmızı uzun kol bluz-Peacocks / Botlar – Deichmann